حجاب اختیاری یا برهنگی؟
خرید زندگی: علی مطهری درباره حجاب نوشت، بعید است این روسری نیم بند آنقدر مزاحم باشد كه افرادی برای حذف آن حاضر به در خطر قرار دادن خود باشند، بلكه هدف این است كه پس از حذف روسری نوبت به پوشش های دیگر می رسد تا به نقطه آخر یعنی خیابانهای اروپا و آمریكا و شمال تهران در زمان رژیم گذشته برسیم.
به گزارش خرید زندگی به نقل از ایسنا متن یادداشت نماینده تهران در مجلس به شرح زیر است:
«آنچه امروز تحت عنوان حجاب اختیاری مطرح است و رسانه های خارجی به آن دامن می زنند، ظاهری دارد و باطنی و به قول شاعر «صورتی در زیر دارد آنچه در بالاستی». ظاهر قضیه این است كه می خواهیم در داشتن روسری آزاد باشیم. اما وقتی تعمق می نماییم می بینیم بعید است این روسری نیم بند كه فلسفه پوشش اسلامی را هم تأمین نمی كند آنقدر مزاحم باشد كه افرادی برای حذف آن حاضر به در خطر قرار دادن خود باشند، بلكه هدف، بالاتر از این حرفهاست و آن اینكه پس از حذف روسری نوبت به پوشش های دیگر می رسد تا به نقطه آخر یعنی خیابانهای اروپا و آمریكا و شمال تهران در زمان رژیم گذشته برسیم، چیزی كه تحقق آن همان و بیرون رفتن روح فتوت و رشادت و شجاعت و آرمان خواهی از وجود جوانان و میانسالان و كهنسالان همان.
وقتی از طرفداران حجاب اختیاری سؤال می نماییم مرز این اختیار كجاست، پاسخی ندارند جز اینكه جامعه اروپا و شهرهایی مثل آنتالیا را نشان بدهند و در نهایت بگویند برهنگی، كه بیماری امروز دنیای ماست و به عقیده محققان اجتماعی مدیریت جهانی آن با صهیونیسم است چون كه تا هفتاد هشتاد سال پیش حتی زنان اروپا هم از پوشش قابل قبولی حتی با روسری برخوردار بودند و این وضعیت رسوا مربوط به حدود نیم قرن اخیر است.
متأسفانه برخی محترمین هم به این مورد دامن می زنند. حجت الاسلام ایازی با استناد به نقل قولی از استاد حكیمی مدعی شده اند كه شهید آیت الله مطهری طرفدار حجاب اختیاری بود، در حالیكه همان نقل قول هم دالّ بر این مطلب نیست. طبق نقل آقای حكیمی، در مبحث قانونی شدن پوشش اسلامی در ادارات دولتی در ماه اول پیروزی انقلاب اسلامی، استاد مطهری گفته اند «طرح مسئله حجاب زود بود» و بعد فرموده اند «من خدمت امام رفتم و گفتم الان وقت این نبود كه شما این مسئله را مطرح كنید.» در یادداشتی هم كه زمان شهادت آیت الله مطهری در جیب لباس ایشان یافت شد و در آن، مطالبی كه بنا بوده با امام خمینی(ره) مطرح كنند یا مطرح كرده بودند فهرست شده، همچون آمده است: «پیشنهاد آقای تهرانی (آیت الله سید محمدحسین حسینی تهرانی) و حجاب استاندارد شده» و «توقیف اجرای حدود اسلامی به برقرار شدن نظامات اسلامی».
از مجموع اینها برمی آید كه نظر استاد مطهری این بوده است كه مطرح شدن اجبار حجاب در اسفند 1357 زودهنگام بوده و می بایست پس از استقرار نسبی نظامات اسلامی در كشور مطرح شود، نه این كه ایشان موافق حجاب اختیاری بوده اند.
اما كسانی كه سنگ حجاب اختیاری را به سینه می زنند باید بدانند كه بانوان ما با آنها همراهی نخواهند كرد زیرا آنها پوشش اسلامی را انتخاب و اختیار كرده اند و آن را از نظر بالا رفتن ارزش و احترام زن و آرامش روانی جامعه و افزایش نیروی كار جامعه و استقامت كانون خانواده، بهتر و برتر از بی حجابی می دانند و آثار بی حجابی را بهتر از مردان می دانند.
به یاد دارم در ماههای اول پیروزی انقلاب اسلامی، تلویزیون با یك كارمند زن درباره پوشش جدیدش مصاحبه می كرد. او می گفت از مسئولان كشور تشكر می كنم كه ما زنان اداری را از یك رقابت سخت در ادارات نجات دادند. ما پیش از انقلاب، هر روز بامداد پیش از آمدن به اداره یك ساعت آرایش می كردیم و به خود می رسیدیم تا از رقبای خود در اداره عقب نمانیم، امروز همه با یك لباس ساده و پوشش مناسب و بدون آرایش به اداره می رویم و از آن رقابت نفس گیر راحت شدیم.
كسانی كه از حجاب اختیاری سخن می گویند مفاسد ناشی از بی حجابی دوره رژیم گذشته را فراموش كرده اند یا سنشان اقتضا نمی كند كه به یاد آورند، كه بعضی از آنها قابل ذكر كردن نیست. فاجعه اندلس را كه طی آن غربیها سرزمین اندلس را به قول خودشان به كمك دو عنصر زن و شراب از دست مسلمانان خارج كردند و مرتكب جنایتهای وحشتناك شدند نباید فراموش نماییم.
اصرار رژیم گذشته بر بی حجابی و دایر كردن مراكز فحشاء و كاخهای جوانان، یك سیاست حساب شده بود كه جوانان فیلشان یاد هندوستان نكند. هر نظام سیاسی كه می خواهد مردمش او را راحت بگذارند، به اشاعه بی بند و باری می پردازد تا مردم مشغول باشند و او به كارش بپردازد. اگر جمهوری اسلامی بر پوشش اسلامی تاكید دارد گذشته از این كه دستور اسلام است، بدین علت است كه خیر دنیا و آخرت مردم خویش را می خواهد و نسبت به سعادت اخلاقی و روحی مردم خود هم احساس مسئولیت می كند و مانند یك حكومت سكولار نسبت به اخلاق و عقاید مردم بی تفاوت نیست و خویش را تنها متعهد به تأمین معاش مردم نمی داند.
برخی از طرفداران حجاب اختیاری برای اثبات ادعای خود به اختیاری بودن نماز و روزه استناد می كنند كه هركس كه نماز نخوانْد یا روزه نگرفت گناهش پای خودش است و ما مأمور به اجبار نیستیم. به این افراد باید گفت رعایت پوشش اسلامی كه شامل زن و مرد می گردد و به دلایلی برای زن حدود بیشتری دارد، در دو حوزه قابل بحث است، یكی در حریم خصوصی و دیگر در اجتماع. در حریم خصوصی مانند محل سكونت، حكم اجبار یا اختیار حجاب مانند حكم نماز و روزه است و كسی نمی تواند اجبار تولید كند و اساساً اجبار شدنی نیست. اما در حوزه اجتماع، مسئله حجاب و پوشش قابل قیاس با نماز و روزه نیست چون كه بی حجابی آثار مستقیم خاص خویش را دارد و در اینجا حق اجتماع مطرح می گردد و كسی نمی تواند بگوید نوع پوشش من فقط به خودم مربوط است.
به هرحال كسانی كه این روزها بر طبل حجاب اختیاری می كوبند در تقسیم اول دو دسته اند یكی گروهی كه هدف سیاسی دارند و رسانه های خارجی پیگیر كار آنها هستند، گروه دوم كسانی كه هدف سیاسی ندارند و خود به دو دسته تقسیم می شوند: افرادی كه در امور دینی سهل انگار و به دنبال راحتی و بی قیدی هستند كه در بین آنها به تعبیر شهید مطهری مردان شكارچی هم حضور دارند كه با شعار آزادی زن، دنبال شكارهای خود هستند؛ و دسته دیگر كسانی كه از روی حسن نیت و اعتقاد، فكر می كنند حجاب اختیاری به نفع جامعه است. خطاب این مقاله بیشتر به این افراد است.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب